Hegel gençlik yıllarında şöyle demişti “Hayatı düşünmek, işte yapılması gereken bu” gerçekten de böyle yapmıştı. Bireyi, toplumu, kültürü ve medeniyeti etraflıca düşünmüştü.[1] O günlerden bu günlere Dünya çok değişti, ancak değişimin kendisi hep sabit kalmaya devam etti. Düşüncenin yöntemi değişti, ancak insanın fıtratı neredeyse hiç değişmedi. İstençler ve güdüler, egolar ve hırslar her dönem farklı.
İnsanlığın yararına olacak her ne iş varsa ben ona talibim diyen Bacon’un hayatı birçok filozofta görmeye alışkın olmadığımız bir şekilde cereyan etmiştir. Ailesinin diplomat olması onun ikili ilişkilerde oldukça başarılı olmasını sağlamış ve edindiği bu çok yönlü bakış açısıyla hem devlet aygıtının işlerliğini hem de bireysel manada insanın serüvenini incelemiştir. Bacon yaşamının üç yılını devlet.
Bir önceki yazımda Cicero ile Caesar arasındaki mücadelenin Roma imparatorluğu için sonuçlarını ele alan bir girizgah hazırlamıştım. Orada da bahsettiğim üzere döneminin önemli isimleri olan bu şahsiyetler daha sonraları oldukça büyük bir imparatorluk haline gelecek olan Roma’nın düşün dünyasını hazırlayan kişilerdi. Tabi belirtmekte fayda var, Caesar’ın katkısı Cicero’nun yanında okyanusta bir damla olmaktan öteye de.
Roma tarihi bir anlamda günümüz modern devletlerin de temelini atan bir süreçtir. Özellikle M.Ö. 2 ve M.S. 1. yüzyıllarda Cumhuriyet ve Anayasa konusunda çarpıcı değerlendirmelere zemin hazırlamıştır. Bu dönemde iki önemli figür karşımıza çıkmaktadır, bir tanesi askeri ve siyasi manevralarıyla adını günümüze değin ulaştıran Gaius Julius Caesar’dır. Diğeri ise bu yazımızın da konusunu oluşturan Marcus.
İnsanın olduğu her yerde bir yönetim arzı söz konusudur. Yönetim; kimi zaman geleneklerin, kimi zaman da konjonktürün öngördüğü çerçevede birtakım düzenlemelerin esiri haline gelmektedir. Bu arz, talepleri karşılama noktasında pek çok defa yetersiz kalmakta ve kendisini geliştirebilmek için çağdaş bir anlayışı benimsemek zorundadır. Ancak teoride durum böyle olsa da, uygulamada sayısız denklem ile karşı karşıya.
Büyük Selçuklu Devleti’nin güçlü bir idari yapıya kavuşmasının öncülerinden olan devrinin en önemli bürokratlarından Nizamülmülk’ün her döneme ışık tutacak bazı ifade ve aktarımlarını paylaşma gereği hissettim. Faydalı olacağını umut ediyorum. Hikaye 21 “Süfyan es-Sevri şöyle demiştir: “Sultanların en iyisi ilim erbabıyla düşer kalkar. Alimlerin en kötüsü de sultanlarla düşer kalkar” s. 125. Hikaye 22 “Ömer.
Kamu yönetiminde “iyi yönetim ilkeleri” olarak bilinen kavram demokratik süzgecin bir getirisi olarak günümüzde kullanılmaya başlandı. Vatandaş ile idare arasındaki sorunların etkin bir şekilde çözülmesi, bürokratik hantallığın rafa kaldırılması, hizmet kollarının daha aktif bir şekilde süreç yönetimine dahil edilmesi bağlamında geliştirildiği bilinmektedir. Bu kavramın uygulamada etkin bir şekilde varlığını sürdürebilmesi için nitelikli insan kaynağına uygun.
Tüketim çağında yaşıyoruz. Bolluk orantısız bir şeklide hat safhada. Kimi coğrafyalarda açlık baş gösterirken kimilerinde de şuursuzca bir tüketim var. Açlık ve sefaletten ölen insanlar ile obeziteden ölen insanlar neredeyse birbirine denk konumdalar. Oysa ki kaynaklar eşit dağıtılsaydı ne obeziteden ölen ne de açlıktan ölenler olurdu. Ancak birileri suyu, toprağı, ormanı sahiplendi. Bunlar üzerindeki her.
Kamu yönetimi hukuk devlet düzeninde en önemli aygıtların başında gelmektedir. Bu kadar önemli bir yapının uygulama alanı da hiç şüphesiz insan faktörü ile gerçekleşmektedir. Literatürde kamu görevlisi olarak adlandırılan bu kesimin de mevzuatı 1965 tarihli 657 sayılı “Devlet Memurları Kanunu”na dayanmaktadır. Yaklaşık 55 yıldır yasada bir çok değişikliğe gidilmiş, çağa uygun düzenlemeler yapılması amaçlanmıştır. Ne.
Kamu yönetiminde parkinson hastalığı tabiri, istihdamın orantılı bir şekilde dağıtılmaması neticesinde ortaya çıkan yığılmaların genel adıdır. Bu hastalığın başlama şekli şudur, devlete ait olan boş bir arazinin güvenliği için bir bekçi atarsın, sonra o bekçinin maaşını ödeyecek bir mutemet, daha sonra o personeli denetleyecek bir şef, o şefi denetleyecek bir müdür, bu görevliler izine çıktığında.